Het was aanvankelijk verschrikkelijk spannend om de onbekende 'aparte mensen' van de groep te ontmoeten, maar vanaf de eerste dag al begon het min of meer 'vertrouwd' aan te voelen. Het was alsof ik met het 10-daagse traject 'Aparte Mensen' een SPIEGELPALEIS was binnengestapt, waar de verhalen, ervaringen en woorden van de anderen, spiegels waren voor de mijne. Alle kwetsbaarheden waren welkom en alhoewel het soms heftig voelde, kreeg het soms toch ook iets plezierigs en dan ging het er vrolijk aan toe. Wanneer de kwetsuren té pijnlijk aanvoelden, waren er Kirsten en Geert om zacht sturing en steun te geven en dit altijd met volledige afstemming op ons. Ik ben hen beide, de assistenten en de mensen van de groep zó dankbaar, omdat we er samen in slaagden op zo'n korte tijd een fundament van veiligheid te bouwen, waarop we zowel in verbinding met elkaar als elk individueel, een stukje konden groeien.

Verrijkt met een blij hart, nieuwe inzichten en een liefdevolle energie die ik mocht ontvangen en mocht geven. Geert en Kirsten weten samen een sfeer neer te zetten die mensen echt zichzelf laat zijn. In korte tijd is zoveel losgemaakt in eenieder en konden transformaties plaatsvinden. Dit gebeurt met het volle respect in het proces waar eenieder zich bevindt.

Het was een hele uitdaging voor mij om te durven laten zien aan de wereld wie ik ben, om mij te durven verbinden met de wereld, vanuit al mijn facetten, hoe die er ook uitzien, om waarlijk contact te maken met die grote, bijzonder grote wereld. Ongeacht de uitzichtloze opstelling waarin we verstrikt zaten, ongeacht de omvang van het gebeuren, het was Geert zijn hand, zijn blik, zijn woorden die ons letterlijk in beroering, in vervoering en in ontroering brachten. Jullie lieten ons zien waar de deur staat naar het licht van de bevrijding. Ieder groepslid stond symbool voor een element in mijn persoonlijk verhaal. Dankbaar.

Liefde is een werkwoord zegt men wel eens. Liefde is een groeps-woord, een doe-woord een luister-woord, een mogen- en niet moetenwoord, een stiltewoord, een trillend woord, een woord dat ik ook weer voor mezelf mag voelen, een woord dat helemaal past bij deze training. In liefde voor de anderen en mezelf mogen vasthouden en zachtjes loslaten, dat is wat ik leerde. Een intens gevoel van dankbaarheid, van veerkracht, van hoop en van hervonden autonomie draag ik bij me sinds deze vierdaagse. Dankjewel.

Geert is eigenlijk een tolk: tussen het Vlaams en het Nederlands, tussen hoofd en hart, gevoel en verstand, geduld en dadendrang, lust en liefde, zacht en hard, rust en beweging, muziek en stilte, dapper en laf, voelen en weten, man en vrouw. Opstellingen van Geert zijn helend en treffend. Zijn blik geeft rust en vertrouwen. Kirsten weet haar kennis op volkomen natuurlijke wijze te combineren met haar vrouwelijkheid en uitreikende liefde. Een zachtere vrouw dan ik ooit eerder heb durven ervaren.

In deze training wordt een stevige en veilige bedding gecreëerd, waarin er alle rust en ruimte is om het onderzoek naar jezelf aan te gaan en nieuwe, alternatieve ervaringen op te doen. De combinatie tussen het aanreiken van kennis, ervaringsgerichte oefeningen en tijd om dat op te nemen, heb ik als zeer waardevol ervaren. Kirsten en Geert zijn sterk in het afstemmen en aanvoelen van wat nodig is. Ze raken de kern en geven vertrouwen met hun liefdevolle aanwezigheid.

Ik heb deze training als heel waardevol ervaren. Ik heb stappen gezet die ik nooit voor mogelijk had gehouden. Er is een knop in me omgegaan en ik heb gekozen voor mezelf. Nu is het mijn tijd. Ik voelde me echt gehoord en gezien en dat is heel fijn. Kirsten en Geert dank jullie wel wat jullie voor mij hebben betekend.

Het is niet simpel uit te drukken wat dit weekend voor mij betekend heeft. Zoveel. Het leerde me dat vasthouden en loslaten zo dicht bij elkaar liggen, dat woorden gedraaid en gekeerd anders kunnen zijn en plots beter kunnen aanvoelen. Het leerde me dat hetgeen een ander je geeft, je dat niet noodgedwongen hoeft aan te nemen. Het gaf me kracht om dit in de ogen te kijken en alles terug te geven dat niet van mij is. Het leerde me om terug te spelen, mezelf te zijn, open en blij. Het weekend bracht me liefde, warmte, echtheid. En vooral: zin in het leven. De zin in het leven die ik al een hele tijd verloren was. En wat waarschijnlijk nog belangrijker is: ik zie mezelf. En het ziet er verdomme heel mooi uit! Deze training is een kadootje aan jezelf!

Sommige oefeningen waren confronterend, andere grappig, weer andere sereen. De afwisseling tussen diepe ernst of grote pijndoorworstelingen met de speelsheid van dans en muziek, oefeningen en theorie, maakten het geheel krachtig en draaglijk. Het bracht mensen dicht bij elkaar en vooral dicht bij zichzelf. Geen zorg moeten dragen voor anderen was voor mij een belangrijk gegeven. Ik moest het niet, ik wilde het niet en deed het ook niet. Er was zoveel omringende zorg, ook voor mij. Dank daarvoor.